KUR’AN’IN İLK İKİ SAYFASINDAKİ AHENK

Kur’an’ın anlam dünyasına girmek isteyenler, kapağını açar açmaz besmele ile karşılanırlar. Besmele bir işe girişirken Allah’ın adıyla başlamayı ihsas ederken aynı zamanda insanı, kendini Rahman ve Rahim olarak tanıtan Yaratanıyla tanıştırır. Ona merhamet eden, onu besleyen ve koruyan bir Rabbi olduğunu bildirir. Daha ilk cümlesiyle insana büyük bir güç ve moral verir. Yalnız ve korunmasız olmadığını, ümitsizliğe düşmek için bir sebep olmadığını adeta telkin edip insanı motive eder.

İslamiyet’i sonradan kabul eden batılıların Kur’an’ı  okumaya başladıklarında hemen ilk cümlesinde çarpılmaları ve bunun ancak bir ilâhi kitap olduğunu söylemeleri bu sebepten… Kendini yalnız ve güçsüz hisseden ve adeta bir boşluğa doğru hareket ettiğini düşünen insanlar, Kur’an’da insanlıklarını buluyorlar. Allah’ı kendilerine bir muhatap ve muin olarak görüyorlar.

İlk sayfayı okumaya devam ettikçe insanın zihnine, O’nun gerçek övgüye layık olduğu, Rahman ve Rahim olduğu ve kıyamet gününün yegane sahibinin O olduğu adeta işleniyor.

İnsan “İyyake/ Yalnız Sen” demekle bir anda kendini, gıyaben hamd ü sena ettiği ve övgüsünü yalnız O’na has kıldığı Zatın huzurunda buluyor. Yalnız O’na ibadet ettiğini ve yalnız O’ndan yardım dilediğini ikrar ediyor. Yüzünü kesretten vahdete çeviriyor ve kendini diğer varlıklara muhtaç olmaktan kurtarıp hür kılıyor. Çünkü artık gücü her şeye yeten bir dayanak buluyor. Yani bir ucundan bir güce dayanma ihtiyacını karşılarken, diğer ucunda yardım istimdat bulacağı adresi görmüş oluyor.

Sonra önüne üç ayrı yol açılıyor. Nimet verdikleri, gazaba uğramışlar ve sapmışlar. Yollar müteaddit olunca “Sakın şaşkın kalma!”  diyor adeta. “Önünde kendilerine nimet verilmişlerin sırat-ı müstakimi var!.. O yolda ilerleyebilmek için hidayet dile ve doğru yolda kalma hususunda sebat et!.. Bu yol Peygamberlerin, Sıddıkların, Şehitlerin ve Salihlerin yolu. (Nisa, 69) Bu birinci hayırlı yolu takip et, ta ki sen de nimetlere eresin. Sakın gazaba uğramışların ve sapmışların yollarına uğrama.

Bu nezihlerin yolunda, hidayet rehberinin Kur’an olduğu hemen karşıdaki sayfada vurgulanıyor ki, bunda kesinlikle bir şüphe yoktur. Çünkü Kur’an muttakiler için serâpâ bir hidayet kaynağıdır.

Bu yolun yolcusunun donanımlarının başında gayba iman gelir. Müminin bu vasfı öne çıkarılarak sunulur. Bu adeta onun “Mümeyyiz” vasfıdır. Çünkü gayba inananlar kendilerini maneviyatla bağlantılı gördüklerinden kendilerine bir noktayı istinat bulurlar ve bağı güçlendirmek için de namazı ikame ile onun yolunda infak ederler. Namazı hakkıyla eda ederek Yaratanıyla irtibatı güçlendirenler, Allah için infak ederek O’nun yolundan nelerden vazgeçebildiklerini gösterirler. Bu üç vasıf, müminleri ayrıcalıklı kılan özellikleridir. İşte bu seçkinler, hakkıyla ahirete inananlardır.

Bu sayfada tarihi bir seyir de gözler önüne seriliyor. Kur’an kendinden önceki kitapları, Sevgililer Sevgilisine indirilenden ayırmıyor. Bu yeni mesajı maziye bağlıyor. Müminlere köklerini hatırlatıyor. Ağacın kökü ile birlikte dalların da aynı anda gözler önüne seriyor. Adem (as) ile başlayan bu nurlu kervana Hazreti Muhammed ile birlikte katılmaya davet ediyor. Ahirete hakkıyla inanan müminleri, ağacın meyveleri mesabesinde olan felaha ulaşacaklarıyla müjdeliyor.

Kur’an’ın ilk iki sayfasını oluşturan Fatiha ve Bakara suresinin ilk ayetleri insana bir yol haritası çiziyor. Başta Yaratanını tanıtmakla başlayan ayetler, daha sonra dosdoğru yolda nasıl elde ilerleyeceğini ve ahirette ne ile karşılaşacağını göz önüne sermiş oluyor.

Her aşamada Yaratanın ne kadar merhametli olduğu ve insana ne kadar ihtimam gösterdiğini hissettirerek onu ümitsizlikten ve yalnızlıktan kurtarıyor.

Kur’an’ın Fatiha suresinde insana verdiği manevi destek ve müjde yanında, dinin temel konularına değinmesi yönüyle Kur’an’ın özü anlamından ümmü’l kitap ve Kur’an’ın yanında tekrarlanan yedi anlamında “Seb’ül mesânî” adları verilmiştir.

Kur’an’ın ilk iki sayfasını oluşturan Fatiha ve Bakara suresinin ilk ayetleri her aşamada Yaratanın insana ne kadar ihtimam gösterdiğini hissettirerek onu ümitsizlikten ve yalnızlıktan kurtarıyor.

Kendini yanlız ve güçsüz hisseden ve adeta bir boşluğa doğru hareket ettiğini düşünen insanlar, Kur’an’da insanlıklarını buluyorlar. Allah’ı kendilerine bir muhatap ve Müin olarak görüyorlar.