ALLAH’IN İKRAMINA MAZHAR OLAN İNSAN

İnsanın nazlı bir kul olması çok yönlüdür.

Sadece beslenmemize dikkatle baksak ne kadar nazlı olduğumuz açıkça görülür. Bizim hizmetimize verilen bir kısım hayvanlar ağızlarını yerlere sürterek rızıklarını temin ederken, insana el ile tutma, yemeğini pişirme gibi nice insanlarda bulunulmuştur.

Öte yandan, insan “sair sekenelerde tasarruf” yetkisine sahiptir. Yani hizmetine verilen hayvanları dilediğinde kesip yiyebilmekte, onların “tesbihatlarına müdahale” edebilmektedir. Bu da nazlı bir varlık olmanın ayrı bir yönüdür.

Örnekleri çoğaltabiliriz.

Günümüzün en lüks seyahat vasıtası olan uçakta bile insan, tam sessiz bir yolculuk yapamıyor. Motorun gürültüsü, insanı az da olsa rahatsız edebiliyor. Dünyamız ise hem kendi, hem de Güneş etrafında süratle döndüğü halde, insan konforlu yaratıldığı için bu hareketin hiç farkında olmuyoruz. Allah Kelamı’nda, dünyanın insan için bir beşik olduğu haber veriliyor. Sanki bu beşikte istirahat eden nazlı yavrunum rahatsız olmaması için, beşik çok dikkatle ve sessizce hareket ettiriliyor.

Nefesimiz kanımızı temizlerken de hiçbir şey duymuyoruz. Bu temizlik de o nazlı misafire uygun olarak yapılıyor.

Hücrelerimizin değişmesinden de hiç haberimiz olmuyor. Halbuki bir bina yıkılıp yerine yenisi inşa edildiğinde ne kadar zorluklar ve çevre için ne kadar sıkıntılar ortaya çıktığını yakinen biliyoruz.

Bu kadar nazlı bir hayat süren insanın, bütün bu nimetlere karşı Rabbine iman ve itaat etmesi, sebeplere gönül bağlamaması, onlara yalvarırcasına zillet göstermemesi gerekir.

*****

Ve insan, “Mükerrem ve muhterem bir misafir”dir.

Mükerrem, “ikrama mazhar olmuş kimse” demektir.

İnsana yapılan bu ilâhî ikram,

“Andolsun biz Âdemoğullarını üstün kıldık. Şan, Şeref ve nimetler verdik. (Kerremnâ)” (İsra suresi, 70) ve “Muhakkak, biz insanı  ahsen-i takvimde (en güzel bir biçimde) yarattık” (Tin Suresi, 4) gibi birçok ayet-i kerîmede haber verilmiştir.

Muhterem ise, “hürmet edilen, hürmete lâyık” manasındadır.

Meleklerin Hz. Âdem’e secde etmeleri bu hürmetin en güzel ifadesi olduğu gibi, arzın (dünyanın) halifesi olan insana bütün hayvanların ve bitkilerin hizmetkar olmaları da bu hürmetin bir başka göstergesidir.

“… O vakit hayvanatın büyük bir kumandanı hükmünde ve şu dünyada Cenab-ı Hakk’ın nazlı ve niyazdar bir abdi, Mükerrem ve muhterem bir misafiri olursun.” (Bediüzzaman)