OYUNCU EBEVEYN OLMAK

EMİNE SENA ALTUN

psk.senaaltun@gmail.com

Merhabalar, Minik bir bebeğin gözlerininiz içine baktığındaki parıltısı size neler hissettiriyor?

Yada emeklemeye çalışan bir çocuğun sizde uyandırdığı duyguya bakmaya ne dersiniz?

Bunları düşündüğümde benim kalbimde bir heyecan ve yüzümde bir tebessüm oluşuyor. Bu muhteşem bağlantı hem çocuğa hem de ebeveyne verilmiş muhteşem bir haz olsa gerek…

Doğumla başlayan ve bir ömür boyu devam edecek oyun oynama eylemi; tıpkı nefes almak kadar önemli bir ihtiyaçtır.

Bir çocuk oyun oynarken dünyayı keşfetmesi, yeni deneyimler yaşaması ve başkalarıyla bağlantı kurduğu harika bir dil ile dünyaya gelir. Bizler yetişkinler olarak bu dille dünyaya geldik fakat yetişkinlikle beraber kimilerinde bu dil unutuldu veya üstü örtüldü. Öğrenilen bir dilin tekrar hatırlanması çaba ister.

Bu bağlantı çocuklar ile kurulduğu takdirde mutluluk veren bir birliktelik yakalanmış olunacaktır. “Oyuncu ebeveynlik, yakınlığı, karşılıklı güveni ve bağlantıyı güçlendirmek için çocuğun dünyasına ve onun kurallarına tabi olarak girmenin bir yoludur.”( L.J. COHEN) Çocukla onun seçtiği ve temasını onun belirlediği bir oyunda her seferinde yeniden kurulan bağlantı çocuk ve yetişkin arasındaki bağı yenilemektedir.

Oyun çocuğun kendini en iyi ifade ettiği, özgüven inşa edebildiği ve daha saymakla bitirilemeyecek kadar şeyin sebebidir.

Tekrar edilen oyunların içeriğine bakıldığında onlara daha fazla özgüven verir. Rollerin barındırıldığı oyunlar örneğin “doktorculuk oynama”,”evcilik oynamak” veya “öğretmencilik oynamak” ; çocukların o rollere bürünerek özgüven inşa ettiklerini bilmeliyiz. Yetişkinlerin rolleri olan; temizlik yapmak, işe gitmek veya yemek yapmak gibi eylemleri tekrarlayarak ilk denemelerini oyun içinde yapmaya başlarlar.

Bu tür oyunlara katılmamızı istediklerinde onların verdiği role bürünüp oyuna katıldığımızda güç denemelerine izin vermiş oluruz.  Aynı zamanda çocuklar; çaresizlik ve güçsüzlük hissettikleri zamanlarda bu duyguları oyunlarında tekrar tekrar oynayarak iyileşirler…

Çocuklara en az gün içerisinde ayrılan 15 dakika oyun zamanı birçok sorunu çözmeye yardımcı olacaktır…

Bu oyun zamanına başlarken; “bu vakti senin için ayırdım istediğin oyunu beraber oynayabiliriz” denmesi, çocuğa hem özel hissettirecek hem de yaşanmış veya olası yaşanacak zorlukların üstesinden gelmeyi kolaylaştıracaktır.

Unutulmamalı ki; oyunla kurduğunuz işbirliği, günlük işlerini yapmasında ve ödevlerini yapmada kolaylık sağlayacaktır.

Çocuğunuzun yönlendirmeleri takip ettiğinizde akış içerisinde oyun aracılığıyla kuvvetli bir ilişki kurmaya başlayabilirsiniz.  Bu oynanan oyunlar onlara iyi geldiği kadar size de iyi gelecek ve hiç ummadığınız kadar eğlenmeye başlayacaksınız.

Bol kıkırtılı oyunlar diliyorum…

Kaynakça

Lawrence J. COHEN, “ Oyuncu Ebeveynlik,” (2002).